Ik was al op de hoogte van Autisme Sportief en de persoon Wilco Voulon. Ik had een artikel gelezen in de Stentor. Wat mij aansprak was dat hij een beslissing in zijn leven had genomen, een punt had gezet achter een loopbaan met zekerheden. Met zijn opgedane ervaring en kennis was hij een nieuwe uitdaging in zijn leven aangegaan. Dit dwingt respect bij mij af.
Het was 9 mei . Ik ging met mijn dochter en familie uit eten in Samen. De presentatie van Wilco, de aanwezige deelnemers. Het ging over een tocht in de Himalaya. Het gezamenlijk toewerken naar een trekking volgend jaar mei. Hier heb ik niet lang over hoeven nadenken. Mijn etentje werd bijzaak. Hier wil ik ook wel aan deelnemen. Daar wil ik meer over weten. Ik heb daarop contact gezocht met Wilco.
Mijn naam is Bernard Hesselink. Op die dag had ik ’s middags afscheid genomen van mijn collega’s, ik ben gestopt met mijn actieve loopbaan. Fysiek actief zijn en blijven is voor mij erg belangrijk. Ik zie deze tocht als een uitdaging. Als zoiets op je pad verschijnt en het geeft je een goed gevoel, moet je het niet uit de weg gaan. De bergen hebben mij m’n hele leven al gefascineerd. In het verleden heb ik meerdere keren in de Alpen tochten gemaakt. Verleden jaar heb ik in de tropen nog een 2-daagse tocht te voet gemaakt. Ik reis graag, niet westerse culturen boeien mij. Het Himalaya Massief heb ik nog niet gezien. Het staat al langer op mijn verlanglijstje! Nu doet die kans zich voor. De presentatie gaf al aan dat wij als groep ons gaan voorbereiden. Over de deelnemers heb ik alleen nog maar wat gelezen. Als één van de ouderen hoop ik een goede aanvulling in de groep te zijn.